zaterdag, november 27, 2010

Ten Boer ronde verder in NOSBO-beker

Het is SC Ten Boer gisteren gelukt een ronde verder te komen in de strijd om de NOSBO-beker. Na een voorspoedige reis in de glanzende limousine van wedstrijdleider Dijkhuizen arriveerden we ruim op tijd in het Jannes van der Wal denksportcentrum, waar we plaats konden nemen aan de reeds klaar staande borden en waar, wonder boven wonder, alle vier de bekerteams van SISSA een thuiswedstrijd hadden geloot, wat statistisch gezien een klein mirakel genoemd mag worden. Kennelijk had het kort daarvoor nog gelekt, gezien het water op de vloer en op de tafels en borden, maar gelukkig viel er toen geen neerslag meer, zodat het lijfelijk nat worden in de loop van de avond beperkt bleef tot onze, naarmate de partijen spannender werden, allengs vochtiger wordende oksels.

Uiteindelijk wisten de Ten Boersters een min of meer zwaar bevochten 2½-1½ overwinning uit het vuur te slepen en ondernamen zij opgewekt in eerder genoemde (en onbeschadigd gebleven, altijd weer een meevaller) bolide de thuisreis. Eind januari mogen zij als beloning thuis aantreden tegen Unitas 4.

SISSA 3 - Ten Boer: 1½ - 2½

1. A. van der Veen (z)(1649) - Roelof Kroon (w)(2146): 0 - 1
2. S. Visser (w)(1731) - Klaas Dijkhuizen (z)(1851): 0 - 1
3. D. Groen (z)(1566) - Albert Prins (w)(1748): ½ - ½
4. S. Lambrechts (w)(?) - Jan Pilon (z)(1710): 1 - 0

Roelof had te maken met een zich taai verdedigende tegenstander, die lange tijd niet of nauwelijks minder stond, maar omdat hij (Roelof) voortdurend nieuwe kleinere en grotere dreigingen wist te bedenken, vond er een soort uitputtingsslag plaats, die zwart uiteindelijk deed bezwijken. Knap gespeeld van wit.

Klaas speelde een zinderende partij. Al vrij snel leek hij op winst af te stevenen door aanvalsmogelijkheden op de witte koningsvleugel, maar wit wist met kunst- en vliegwerk het hoofd boven water te houden. Het tenslotte op het bord staande eindspel leek alsnog snel door zwart te kunnen worden beslist, maar ook toen kon wit door inventieve zetjes aanvankelijk het ergste onheil buiten de deur houden. Zwart bood enkele keren in de partij remise aan (anders toch niets voor hem en meestal een veeg teken) maar wit weigerde evenzovele keren. Dat kwam hem duur te staan, want in wederzijdse tijdnood gaf hij een toren weg en viel ook zijn vlag.

Om nog één keer op bovengenoemde oksels terug te komen: Albert was wellicht de enige die het wat dat betreft droog hield, al was het alleen maar omdat zijn partij weer eens (dit keer na 19 zetten) met een snelle remise afliep. Na een tiental zetten stond hij al aanzienlijk beter en was het wachten op de eerste materiaalwinst, maar toen sloeg het aarzelen en twijfelen toe, ruilde hij een sterk paard onnodig af, waardoor het voordeel een stuk minder werd en bood vervolgens enkele zetten later remise aan, wat werd geaccepteerd. Weliswaar bleek het halve punt uiteindelijk nodig voor de overwinning, maar een zekere ontevredenheid hield de witspeler er uiteraard toch weer aan over. Het enige voordeel van zo'n korte partij is dat je daarna de verrichtingen van je medespelers lange tijd op je gemak kunt volgen: dat vergoedt wel veel en draagt bij aan een mooi gevuld weblog...

Dan de partij van Jan. Zijn tegenstander bediende zich van het Londens systeem, een strijdwijze die Jan toch niet geheel onbekend moet zijn voorgekomen...
Het was een wat moeizame strijd, waarin wit heel veel tijd nodig had om tot een kansrijke opbouw te komen. Wat vooral traag verliep was de ordening van torens en dame op de onderste rij. Uiteindelijk slaagde hij erin de c-lijn te bezetten en dreigde op c7 binnen te vallen. Zwart reageerde met wat hijzelf voor een goede zet hield, maar wat in feite op stukverlies neerkwam. Een en ander resulteerde in een eindspel van dame, paard en enkele pionnen (wit) tegen dame en pionnen. Beide spelers kwamen in grote tijdnood en tientallen zetten vlogen over het bord. Misschien had zwart, die in deze fase aanvankelijk over veel meer tijd beschikte, wel op tijd kunnen winnen, want wit maakte eigenlijk geen vorderingen, maar daarvoor dacht hij toch wat te lang na. Op het laatst was ineens een paardvork op koning en dame mogelijk en was het afgelopen.

Geen opmerkingen: